Gücünün altına sığınan bunu dışlarına yansıtanlara m…itafen ben kimdim sorusunu sormaları dileğimle…göz gördüğünü görür, derinlikleri görebilenlere selam olsun
Bir varmış, bir yokmuş…
Zamanın unuttuğu bir köşede, sessiz bir çocuk yaşarmış.
Kendi küçük dünyasında koşar, güler, düşer, eğlenirmiş her çocuk gibi.
Elindeki oyuncak şövalyelerle savaşlar uydurur,
zırhlı kahramanlarıyla masallar kurarmış dünyasında. Elinde bir baloncunun ona yaptığı kılıçlarla kendini bir kral sanırmış çocuk dünyasında…
Zaman geçmiş…..
Bir gün evin içinde rüzgar değişmiş.
Gülüşler solmuş, sesler büyümüş, gölgeler uzamış.
Anneyle babanın dünyası ikiye ayrılmış, belki sesler yükselmiş, çocuk sığınmış kılıçlarına, oyuncak şövalyelerine…
Ben güçlü olucam, bir asker olucam. Kurallarım, otoritemle dışımla sert durucam gücüm olacak…
Çocuk O gölgelerin arasında küçücük kalmış. Gücü görmüş askerlerden, kılıçlardan, dışları büyük adamları izlemiş..
O zaman anlamamış…
Her şeyi bir oyun sanmış.
Zaman geçip de büyüdüğünde
anlamış ki o sesler,
o kırık anılar,
kalbinin içine ince bir çatlak gibi yerleşmiş.
Bir akşam, elindeki şövalyeye bakarken
zırhın nasıl parıldadığını, nasıl güçlü göründüğünü fark etmiş.
İşte o an, farkında bile olmadan içinden bir söz geçmiş:
“Ben de güçlü görünmeliyim.
Eğer dışımı sert yaparsam, kimse içimi göremez.” kim bilir belki demiş ve başlamış yıllar içinde zırhını dıştan yapmaya…
Ve böylece…
ilk zırh dökülmüş kalbine aslında sinsice fark etmemiş …
Önceleri inceymiş, hafifmiş zırhı…
Sonra kalınlaşmış, sertleşmiş, ağırlaşmış .
Yıllar geçmiş.
Çocuk büyümüş dıştan ama içindeki çocuk küçülmüş.
Zırh önce ona güç vermiş gibi görünmüş,
ama zamanla içeriye zehir gibi sızmış farkında değilmiş.
Zehir öyle sessiz yayılmış ki,
çocuk onu fark edememiş büyüdüğünü sanarak aynalara bakmış.
Bir gün aynaya baktığında
kendisinin neresi kendisi,
neresi zırhı ayırt edemez olmuş.
Aynalara baktığında kendi büyüklüğünü görüp sevinirmiş..
Oysa gözleri içini göremez olmuş, kibri ruhunu simsiyah örtmüş.
Görenler hala dıştakini görmüş:
“Ne kadar güçlü, ne kadar sarsılmaz.”
Oysa içindeki ses çoktan kısılmış,
o küçük çocuk köşesine çekilmiş.
Zırh artık bir kabuk değilmiş;
derinin yerine geçmiş bir karanlık,
ruhun derinlerine kök salmış bir gölgeymiş.
Ve masal böyle yürümüş,
kimsenin duymadığı bir acıyla sessizce ilerlemiş kendi mutluluk maskesiyle yaşamış…
Zırhın içinde saklanan çocuk,
zamanla nefes almayı unutmuş.
Günler geçtikçe zırh daha da ağırlaşmış,
çocuk daha da susmuş.
Bir sabah dünya uyanmış,
güneş doğmuş, rüzgar esmiş…
ama çocuğun içindeki ışık çoktan sönmüş kibri büyümüş egosu.
Artık kimse o ışığı hatırlamıyormuş bile.
Zırhın ardında bir kalp var mıydı?
Yoksa o kalp yıllar önce durup gitmiş miydi?
Kimse bilmiyordu.
Öyle sessiz bir sonmuş ki bu…
Kimse fark etmemiş.sadece bazı gözler görmüş susup izlemiş uzaktan o ruhu…
Masal bitmiş,
ama kimse masalın bittiğini duymamış.
Işık yok.
Ses yok.
Sadece bir zamanlar çocuk olan bir ruhun
yavaşça soluşu varmış.
Zırhının altında sahi sen kimdin? Bu masal belki sizin de tanıdığınız biridir, gördüğünüz ya da belki bu sizsiniz kim bilir. Böyle bir masal yazmak istedim sonu maalesef zırhın altında nefes aldıklarını sanmaları olacaktır oysa almıyorlar…görüyorum… Görünenle görünmeyen ince bir çizgide yaşayan ruhlar bana göre…Dilerim zırhların neden oluştuğunu, neden yaptıklarını kişilerin fark etmesi bu bilinçlenme ve farkındalıkla olur kabullenişle. Her birimizin çeşit çeşit zırhları var görünmeyen önemli olan bunu görebilmektir**dilerim çıkarıp yaralarınızı gösterme cesartiniz olur bu sizi zayıf yapmaz aksine güçlü yapar unutmayın… ben böyle birini tanıdım… sadece şuan üzülüyorum. bazen korundugumunuzu güçlü oldugumuzu zannediyoruz ya da yara almamak içıin örüyoruz benim hala zırhım var biliyorum bilmek te bir şey indirdim diyemem temkinliyim.
bunu yapmam baya aldı zamanimi desem yeridir fakat zirhimi biliyorum..
.şuan başka bakıyorum teşekkür ederim… güç dışta değil ıçte.. hep dedim diyecegım … kaliplarin arkasinda gorunen seyleri gormek meziyet….zayıf duran ya da gözüken öyle sandıklarınız dağları kaldirir…. sevgimlerimle
Zırhın Altındaki Çocuk was originally published in Türkiye Yayını on Medium, where people are continuing the conversation by highlighting and responding to this story.
