Zamana Sığmayan Melek Kuzenim Emir’e
Bir meleğe itafen kalbimde yaşayan yaşayacak olan sonsuza dek
Emir’im…
Canım kuzenim çok fazla tanışma şansımız olamadı
Farklı yerlerde yaşadık senin küçüklüğünü hatırladım bugün bir çocuk gördüm okul bahçesinde top oynuyordu.. Seni anımsadım buruk bir gülümseme gözlerimde yaşlarla.
Melek olalı sen aylar geçti belki acılarımız ilk gün ki gibi olmasa da o acı hep içimizde kalacak..
Hala inanamıyorum, biliyor musun?
On üç yaşındaydın seni uzaktan görmenin üzüntüsü hayal kırıklığını yüreğimde hissetmiştim kuzenim keşke dedim keşkeler. Bir fotoğrafında bir videoda görmek acı vermişti büyümüştün..
Kalbin koca bir evrendi sanki o gözler, o konuşma, o bakış. Yaşıtların gibi değildin belliydi kuzenim beyefendi duruşun konuşman o naifliğin kibarlığın.
Senin yaşında bir çocukta bu kadar derin bir bakış görmemiştim. Ruhunun yansıması gözlerinden anlaşılıyordu melek kuzenim sen olgun bir ruhtun.
kelimelerinden çok gözlerin anlatıyordu çoğu şeyi keşke seninle konuşma oturma fırsatım olsaydı melek kuzenim kim bilir neler konuşurduk .
Sessizdin ama orada ağır başlılığının altında görmüştüm senin o ruhunu tanıdık geldin bana çok.
Sessiz ruhlar olgundur kuzenim sessizlikte haykırır bazı ruhlar gülümserler yüreği ağlasada… Dilleriyle değil gözleriyle konuşurlar onların duruşu yeterlidir sende öyleydin..biliyorum.
O gözlerde bir bilgelik vardı,
henüz kimsenin çözmediği bir sırrın yansıması gibi.
Sen çocuk değildin aslında,
çocuk bedeni taşıyan olgun bir ruhtun.
Sanki bu dünyaya yanlış zamanda,
yanlış yüzyıla gelmiştin.
Kalbin fazla temizdi, fazla saf,
belki de bu yüzden dünyaya hassas kalplere kuzenim zor bir yer.. Çirkinlikler, kötülükler oluyor kuzenim. İhanetler, yalanlar, menfaatler..Mücadele ediyor hassas kalpler yoruluyoruz ama gülümserken içimiz kan ağlasa da.. Kendimize sarılıyoruz kuzenim kendimize…
O gün…
her şey o kadar hızlı oldu ki.
Bir an, bir sessizlik…
Ve sonra sensiz bir dünya.
Bazı acılar kelimeleri reddediyor.
Ama senin yokluğunda bile varlığın kaldı kuzenim,
her yerde varsın havada, yağmurda.
Biliyor musun, bazen gökyüzüne bakıyorum.
Bir bulut şekil değiştiriyor,
ve ben orada senin gülüşünü görüyorum.
Ya da bir rüzgar yanağıma çarpıyor,
“buradayım” diyorsun sanki fısıltıyla.
Senin için papatya alıyorum bazen bir çocuğa sokakta veriyorum.. Belki hissedersin kim bilir. Ben papatyaları severim kuzenim yabani yerlerde yeşeren narin çiçek.. Narindir hassas kırılgan derler oysa bir o kadar güçlü beyaz papatyalar.. sen gibi ben gibi biraz da..
“Aşk” Emirim.. Bu zamanda kuzenim sen yaşamayamadın meleğim yaşasan nasıl olurdu acaba. Bırak….Görmediğin daha iyi kuzenim bu zamana fazla “naif yüreği güzel hassas” olanların imtihanı sonra küsüyor kalbin yaşarken
ya da hissizleşme, alışma aynı atmıyor kalbin yaşarken. Bu zamanın aşkları da çirkin kuzenim hassas olan kalplere…
Güzel ruhtun sen; melekler işaret yollar kuzenim ve senin o konuşman ses tonun hala yankılanıyor kulaklarımda.. Kalbin temizdi meleğim.
Sen bu zamana ait değildin Kuzenim,
ama bize dokundun,
bizi büyüttün,
kalbimize bir iz bıraktın.
Kısacık ömrünle bile,
“yaşamak” kelimesinin anlamını değiştirdin bende.
Seni unutmuyorum asla unutmuyacağım
Her yeni gün, biraz daha özlüyorum ama biraz daha anlıyorum da…
Sen aslında hiçbir yere gitmedin.
Zamanın ötesine geçtin sadece.
Ve ben, ne zaman kalbimi sessizleştirsem,
orada seni hissediyorum:
bir ışık gibi, bir huzur gibi,
bir dua gibi.
Emir…
Senin yaşın yarım kaldı belki,
ama ruhun tamamlandı.
Ve ben seni hep öyle hatırlayacağım:
Gözlerinde evreni taşıyan,
kalbinde iyiliği büyüten o olgun çocuk olarak.
Zamana sığmayan,
ama sonsuza dokunan bir ruh olarak. Seni seven ve hep sonsuza dek sevecek kuzenin tanıyamasamada çok şansım olmadı ama hislerim bir kalbim bir attı seninle kuzenim emirim… Sen hep ışıktasın uzak değilsin… başka evrende en güzel yerdesin bu yalan dünyada değil onu biliyorum kuzen.
Zamana Sığmayan Melek Kuzenim Emir’e was originally published in Türkiye Yayını on Medium, where people are continuing the conversation by highlighting and responding to this story.
