İnsan her yaş aldığında kendinin yeni versiyonuyla tanışıyor. Eskiyle harmanlanmış bir benlik oluşturuyor kendine. Ben de yeni yaşımda kendime bir not yazmayı uygun gördüm.
Çocukken oturduğumuz evin ilerisinde oynarken orada bulunanlardan biri bir ağaç göstererek onun zakkum ağacı olduğunu, Kur’an’da geçtiğini ve eğer yaprağını koparırsak kesin olarak cehenneme gideceğimizi söylemişti. Her ne kadar ona inanmasam da yaprağı koparıp inkar etme cesaretim yoktu, inkar edemedikçe inanmaya başladığımı fark ettim. Zaman sonra artık inandığım için kendimi de aynı uydurmayı anlatırken buldum. Ta ki inanmayan ve bunu kanıtlamaya hazır biriyle karşılaşana kadar
O hepimizin gözü önünde hiç tereddüt etmeden yaprağı kopardı, gerçekten bir şeyler olmasını beklediğimi hatırlıyorum. Bir şey olmadığını görünce hikayeyi ilk uyduran “neyse ki parçalamadın o yüzden bir şey olmadı” dedi. Görmek istemeyene ne dense fayda etmeyecek olsa da bu sefer başka bir yaprak aldı ve gözümüzün önünde parçaladı. Yine bir şey olmadı tabi, ne hikaye doğruydu ne de ağaç gerçekten zakkum ağacıydı
Bu an zihnimin bir yerlerine kazınmış olmalı ki seneler sonra kendini hatırlattı. Son birkaç yıldır kalbimin içi zakkum ağaçlarıyla dolu bir yer oldu. Ulaşılamaz sandığım her şeyi içimde yeşertip büyüttüm, onlar büyüdükçe ben küçülüp ezildim. Yüksek puan alamazsın, atanamazsın, işe giremezsin, ehliyet alamazsın, dengin olanı bulamazsın gibi gibi nice olumsuzluklar yeşertmişim hiç farkında olmadan. Üstelik tüm bunlara içten içe inanmaya başlamışım
Ama artık şunu anlıyorum: O zamana geri dönsem ve o ağacın yanında aynı hikaye anlatılsa, bu sefer ilk karşı çıkan ben olurdum. Çünkü uzun zamandır inandığım şeylerin arkasında durma cesaretini edindim. Biliyorum ki bir yaprakla cehenneme gidilmez, insanı kendi cehennemine götüren asıl şey kendine ait olmayan korkuları ve düşünceleri sahiplenmesidir.
Yeni yaşımda kendime bunu hatırlatmak istedim, yapabilmek gücü aslında hepimizde var. Bir de nasip diye bir şey var… Her ikisinin bilincinde olarak ilerlemek en doğrusu. Bazı kapılar elimizden gelen her şeye rağmen açılmaz, bazı yollar bize rağmen aydınlanır. En nihayetinde olursa olur olmazsa da canım sağolsun
Zakkum ağacı bizi cehenneme götürür mü? was originally published in Türkiye Yayını on Medium, where people are continuing the conversation by highlighting and responding to this story.
