Tanıdık Ateş
Bazen insan, en çok alıştığı acıya dönmek ister tanıdık olan sima, ses belki yer zaman..
Yenisine değil… eskisine sığınmak orada olmak kalmak bir olasılığa tutunur bir döngüye saplanır kalır bildik bilindik olana gitmek ister aklı kalbi sömürülen.
Çünkü en azından orada neyle karşılaşacağını bilir.
O karanlığın kokusunu tanır, yankısını ezberlemiştir.
O tanıdık cehennem…
Kurtulmak ister yapmaya her çalıştığında sanki aynı yollar sesler suretler biri gider biri gelir.. Değişir suretler, sesler belki hep ona çekilir orası bildiğe çekilir.
İçindeki bir ses, “burası senin yerin” alıştığın.. Sahi neydi alıştığın der zihnin kalbine kılıç çeker bir meydan muharebesi başlar.
Kalbin tutunur gerçek sandırılan duyguların maskesine bir katilin. Zihnin bilir çeker kılıcı, yüreğin susar kanadı kırılmış kuş misali.
O alıştığın sessizlik cezası mıydı ekmek kırıntıları, alıştığın yokluk, alıştığın boşluk koşma.
Tanıdık olan cennet sandırıldığı sinsi cehennem;
Beni yakan şey ateş değil artık;
alışkanlığın kendisi demeye başlar insan.
Yanmaya razı olur, yeter ki bilmediğim bir karanlığa düşmeyeyim.
Sonra anlar körün gözlerini kendisi açmış baston olan seni atmış oysa. Soğukluk ürperti içini kaplar kaldırımlar tanıdık eze eze yürürsün başın dik bir sonbahar akşamı soğuğu eze,eze kıra, kıra betonları ezersin her adımında seninle gelen sinsi bir hayalet.. Kırmızı bir tabelanın altında beklerken kalbinin bin çehresini sonsuzluğa bırakmış gibi hislerim ellerim ayaklarım duraksıyor bir an.
Şimdi görüyorum orayı elimde sigaram dumanımı bırakıyorum nefesimi karışıyor göğe… Gülümsüyorum yüzümde senin bile bilmediğin bir kırık tebessüm.. Meğersem diyorum meğersem..Belki de iyileşmek, bu tanıdık cehennemi bırakabilme cesaretidir insanın
anlıyor kalbim ve ben yürüyoruz bir sonbahar akşamı titrek sokak lambalarının altında ikimiz sadece.
İyileşmesi gereken sahi kimdi bak aynaya birtanem.
Erken tanışsaydıkların yerine; keşke şimdi tanışsaydık diyorum belki de.. bazı merhabalar fazlaydı belki belki de büyütmek için gelen tanışmalar…
Yine de teşekkür ediyorum artık ve biliyor musun şimdi; Yürekli bir benle o cennet sandığım cehenneme de teşekkür ediyorum meğer beni yaratmak içinmiş.
Kendimi yeniden kurmak için,
her şeyi yeniden tanımak hatta
kendimi bile .
Sezen Aksu’nun şarkısı gibi biraz “biliyorsun”.
Tanıdık… was originally published in Türkiye Yayını on Medium, where people are continuing the conversation by highlighting and responding to this story.
