Stoa; İçimdeki Sessiz Güç

Stoa’ya Bir Teşekkür Notu;

Hayatın içinde bazen kayboluyorum sanki zaman duruyor ansızın önüme hatıralar yaprakların düştüğü gibi düşüyor. Kaldırımda yürüken gelen ansızın hatıralar duygular, beklentiler, ilişkiler … İnsan kalbi çok kırılgan aslında ki benim hayat felsefemde ruh ve kalbe oldum olası önem verdim kalp kırmamak. Ne gariptir ki en hassas olduğum konuda kendim ve kalbim hep sınav verdim. Güzel veya yakışıklı suretlerde çirkin kalplerde gördüm.. Şukrediyorum tevekkül ediyorum öyle olmamak bir onur. Yani bu böyle bir hayat neticede ama hep oraya baktım bakmaya devam ediyorum hala ümidimi yitirmemeye çalışıyorum.. Tüm bunlarda stoa felsefesi bana sığınıcak sessiz bir liman gibi oldu.

Stoa, bana acının düşman olmadığını sadece bir öğretmen olduğunu gösterdi. Ya o acıyla kalırsın ya da acıdan dersler alırsın zorluklar yaşadığımda artık “Neden ben?” demiyorum. Çünkü biliyorum ki her yaşanan şey beni daha güçlü, daha sabırlı, daha sakin biri olmam için yaşandı.

En çok da ilişkilerde öğretti bana bu bakışı.
Seveni kadar insanın sevmeyeni de olacaktı. Sevilmediğimden değil neden “mış” gibi yapıldığını anlamam suretlerin arkasındaki esasları görmem zaman aldı. Eskiden kendimi eksik hissederdim neden fark edemedim göremedim Şimdi biliyorum ve anlıyorum ki: Sevilmek beni değerli yapmaz, sevilmemek de değersiz kılmaz. Ben zaten olduğum yerde, kendi seçimlerimle değerliyim bunu da kimsenin onayına ihtiyaç duymadan yapıyorum ne birinin varlığı ne de yokluğu beni var ya da yok edemezmiş ellerim kalbim ve bedenime şükrediyorum en önemlisi ruhuma.

Marcus Aurelius’un dediği gibi:
“Kendi içine dön. Çünkü içindeki kaynağın her daim akıyor.”
Ben de artık dışarıda aradığım huzuru içimde bulmaya çalışıyorum. Belki kitaplara sığınıyorum çokça ya da çizimlere dalıyorum bazen de meditasyon yaparak..☺️

Stoa bana şunu öğretti:
Kontrol edemediklerine takılıp kalmana gerek yok. İnsanların sözleri, gidişleri, susuşları… bunlar benim elimde değildi. Ama kendi duruşum, kendi sabrım, kendi sevgim elimde ve en önemlisi duruşum sesim haykırışım omurgam sapasağlamve bu bana yetiyor bugünüme benim gelişimime katkı sağlayan çokça kişilere teşekkür etmek isterdim sanki ah☺️

Bugün minnetle yazıyorum: Teşekkür ederim Stoa.
Çünkü sen bana kendimi hatırlattın.
Çünkü sen bana, hayatın fırtınasında nasıl dimdik kalınacağını gösterdin. Fırtınalar boşa değildir 🤌🏻☕️

Seni üzen şey, olayın kendisi değil, o olaya yüklediğin anlamdır.”

Stoa; İçimdeki Sessiz Güç was originally published in Türkiye Yayını on Medium, where people are continuing the conversation by highlighting and responding to this story.