Karıncayı bile incitmem der ‘’bile’’ den incinir karınca.
Güvenin sesini unuttum.
eskiden kalbimde sessiz bir tıkırtıydı ,şimdi sadece yankısı var.
herkes birini suçluyor, ben kendimi.
çünkü ben seçtim, çünkü ben inandım, çünkü ben “belki bu kez farklı olur” dedim.
ama her şey aynıydı: gözlerin aynı yalanı söylüyordu, ben yine inanmak istiyordum.
güven dediğin öyle kolay kaybolmuyor, biliyor musun?
önce içten içe çürüyor, sonra bir sabah fark ediyorsun:
biri seni kırmamış aslında, sen kendi değerini unutmuşsun.
sana “önemlisin” denmediği için değil, sen artık kendine öyle bakmadığın için.
kadın olmanın en zor yanı bu belki:
her şeyi hissediyorsun, ama kimse senin kadar derinden hissetmiyor.
birine güvendiğinde ruhunu çıplak bırakıyorsun;
ve o çıplaklıkta seni koruyacak tek şey, senin kendine olan inancın.
onu kaybettin mi, herkes tehlikeli, her sevgi geçici oluyor.
şimdi biri yeniden güvenini kazanmak istiyor diyelim.
ne fark eder?
önce ben kendi ellerimi tutabilmeliyim.
kendimi tekrar sevebilmeli, içimdeki kadına yeniden inanabilmeliyim.
çünkü kimse beni, ben kendimi sevmeyi hatırlamadıkça kurtaramaz.
güven bir tılsım değil artık benim için,
bir ritüel gibi:
her sabah aynaya bakıp “hala buradayım” demek,
hala kalbimin kırık yerinden ışık sızdığını görmek.
belki işte o zaman, biri o ışığı fark eder.
ama ben artık beklemem.
çünkü anladım,
bazen en sağlam güven,
kimseye değil, kendi yalnızlığına duyduğun güvendir.
Aşk bazen bir sızı gibi giriyor içime, ne kadar küçülsem de, bedenimde kendine yer açıyor.
Özdemir Asaf “hem bir hastalık hem de sağlık gibisin” dediğinde anlıyorum ki, aşk bir tarafı yakarken diğerini yaşatıyor.
Hastalığı kabullenmeden şifaya yaklaşılmıyor, çünkü insan sevdikçe yanıyor, yanarken arınıyor.
Belki aşk dediğimiz şey tam da bu yanmanın ritmi ,yavaşça tükenmek, sonra yeniden kıvılcım olmak.
Artık anlıyorum, kimse kimseyi iyileştirmiyor; sadece bir aynada kendini biraz daha görüyor insan.
O aynada gözlerimi kaçırmadan bakmayı öğreniyorum.
Birini sevmek değil mesele, birini severken kendini kaybetmemek.
Çünkü aşkın anlamı, iyileşmeye değil, kendi kırığını fark etmeye çağırıyor.
Siyah Beyaz değil- Gri Sadakat. was originally published in Türkiye Yayını on Medium, where people are continuing the conversation by highlighting and responding to this story.
