Bazı sabahlar, kahve kokusu bile fazla gelir. Zihnin, ekrana düşen her e-postayla bölündüğü, kalbin ritmini hatırlamadığın günler olur.Toplantılar, hedefler, KPI’lar, satış raporları arasında geçen zaman bir noktadan sonra “yaşamak” değil, “idare etmek” halini alır.İşte tam o an, sessizlik seni çağırır. ,Bu çağrı dışarıdan değil, içeriden gelir.O sessizlik, kaybolduğunu sandığın iç rehberin sesidir.Belki de, iş hayatının en büyük farkındalığı olan yaratıcılık, gürültüden değil, sessizlikten doğar.
