Eğitim, bir tohumun toprağa kök salması gibi, sessiz bir mucizedir; ama o tohumun yeşermesi için gereken, sadece su ve güneş değil, ruhun fısıltısı, zihnin ateşidir ve bedenin ritmidir. İnsan ritmin yansımasıdır aslında… Bu yılki SES sempozyumunda, 'Sürdürülebilir Eğitim İçin Bütünsellik: Ruh, Zihin, Beden' teması, işte bu mucizeyi çağırıyor: Birlikte dokunulan bir halı gibi, her ipliğin diğerine sarıldığı, ayrılığın unuttuğu bir bütünlük. Ve bu sohbetin ortasında, Ümit Kalko duruyor – bir vizyon mimarı, eğitim ufuklarında yelken açan bir kaptan. Onun sözleri, rüzgârın dalları okşayışı gibi hafif ama köklü; kırsal toprağın bereketinden dijital denizin dalgalarına, umudun dirençli köklerinden sanatın renkli kanatlarına uzanıyor. Kalko'nun gözünden, eğitim bir köprü: KKTC'nin mavi ufuklarından 74 ilin yeşil kampüslerine, Z kuşağının ekranlı yalnızlığından öğretmenin içsel bahçesine. Ümit Kalko ile gerçekleştirdiğimiz röportaj, o köprünün taşlarını döşüyor. Okudukça her satırda kendi ruhunuzun yankısını duyacaksınız.
