Hayat bazen bir kıymık gibi batar insanın içine. Görülmez, küçüktür belki ama içten içe sızlatır. Modern zamanlarda bu sızı, çoğu zaman adını koyamadığımız bir eksiklik duygusu olarak kendini gösterir. Her şey var gibidir ama hiçbir şey tamam değildir. Teknoloji gelişmiş, şehirler büyümüş, seçenekler çoğalmıştır ama insan bir türlü kendini bütün hissedemez. İşte bu yabancılaşmanın kökleri, sadece bireysel değil, kolektif hafızanın da parçalanmasında gizlidir. İnsan sadece bireysel kimliğiyle değil, ait olduğu kültür ve medeniyetin kodlarıyla da şekillenir. O kodlar kaybolduğunda, anlam da peşi sıra çözülür.
