Bazıları Mutlu, Bazıları Vicdanlı.
Ben iyi olmaya çalıştım ,bunu bir erdem olduğu için değil, başka türlüsünü beceremediğim için yaptım. Sevmek özellikle bu konuda…Ve yüreğimin her yanıyla kendimle gurur duymaya yeni başladım. Kalbim böyleydi. O kalplerin kızı kostümü giyen ortaokuldaki ben. Şimdi seni görüyorum savaşçı kız inci..Susmayı bildim erdem susmaktan gelir sandım asalet susmaktan gelir belki… yanıldığımı şuan biliyorum. Susmak olgunluk mudur cevap vermek kendi değerini çizmenin ne denli önemli olduğunu anladım. Bazen susmamak gerekir bazı şeylere ki kendini değerini ezdirmemek içinmiş. Yaptım. Ben hep anlamaya çalıştım, affettim. Koştum… Orada ol yanındayım, buradayım, sana enerjimi vericem…Her defasında biraz daha eksildim, farkında olmadan eksilmişim.
Canım yandığında bağırmadım gözyaşlarımı kimse görmesin diye saklamışım belki güçsüz gözükmemek için gülmüşüm, ya da susmuşum bu da benim zırhım olmuş zamanla.. zırhımın altında o küçük kızın tenini ellerini öperken buldum kendimi. Geçti…. Zırhımın altından gözlerimle görüyorum sanki her şeyi. Haksızlığa uğradığımda kendimi savunmak yerine susmuşum içimde çığların altında kalmışım sustukça. O sırada fark etmedim ama ben içimden yavaş yavaş ezilirken, iyi sandıklarımın iki yüzlü olduklarını ve maskelerini göremeyen ben.. Kötülükleriyle hayatılarına devam ettiklerini de gördüm*
Onlar hızlandı. Yeni insanlar, yeni yüzler, yeni mutluluklar… Biliyorum, gördü gözlerim…Hiç durmadılar. Arkalarında bıraktıklarına dönüp bakmadılar. Çünkü bakmak cesaret ister. Vicdan isterdi belki ben sustuğum günlerin hakkını yazılarımda mektuplarımda anlattım haykırdım elimden gelen buydu dilimin konuşmaya mecali kalmadı galiba. Onlarda olmayan şey tam olarak buydu ‘’VİCDAN’’. Kurtların kuzu maskelerini bilen biri olarak korkusuzca yaşıyorum kendimle, gururla 31 yaşımda en bilgece bakan halimle.
Ben ise durdum. Düşündüm. Ağladım. Haykırdım. Avazım çıktığı kadar camlardan aya gökyüzüne baktım. Hissettim. Sorguladım. “Ben nerede yanlış yaptım?” diye defalarca kendime sordum. Oysa yanlış olan ben değildim. Yanlış olan, iyiliğin bu dünyada korunmadığı gerçeğiydi ben bunu fark ettiğimden beri şuanda bu dünyanın fani bir yer olduğunu bilen. Ve en kötüde bile bir gün vicdanlarının uyanmasını dileyen biriyim. Bu da benim kalbimin temizliği…Onlarda olmayan elde edemedikleri…
İyilik ağırdır. Çünkü yükü vicdandır. Çünkü empati vardır, bağlanma vardır, derinlik vardır. İyi insanlar yüzeyde yaşamaz. Belki dener ama olmaz. Bu yüzden düşüşleri de sert olur. Yaraları hemen görünür. Fırsat bu fırsat diyen kötüler üşüşür akbaba gibi..Kötülerin yarası ise geç ortaya çıkar. Çoğu zaman herkes gittikten sonra. Diliyor iyi ruhlar bunu.. Elbet çıkar Kulun görmediğini Yaradan görüyor nasılsa derim ben hep.
Artık biliyorum ki bu dünyada kötülük hızlıdır çünkü yük taşımaz, SORUMLULUK almak istemez sana yükmüşsün muamelesi yapılır.. İyilik ağırdır çünkü insanı insan yapan sa budur. kalpbi ruhu güzel olanlar sırtlar omurgası vardır bir duruşu bir asaleti. Bu yüzden bazıları yoluna devam ederken, gamsız bazıları geride kalır; toparlanmaya çalışarak. Bizler haykırdıkça onların susmaları, veyahut kaçmalarının nedeni bundandır. Kılıçım bakışlarım, kalbim kalbim pusulam..
Ben bugün hala buradayım. Aldığım nefese, şükreden.. Gözleri açılan, uyanışa geçeni sevmeyenleri gören gözlerim. Tebessüm ediyor kırık belki.. Kimisi uykunun tadını sever kapar gözlerini aldanır rüyalara.. Kimisi rüyada olduğunu bilir açar gözlerini bakar görür… Konunun rüya ile alakası yok anladıysanız… Karda uyur kimisi uyumak tatlı gelir misal.* Ben kötüleri öyle görüyorum. Hayatta evet hep tezatlıklar var iyi-kötü güzel-çirkin, siyah-beyaz.. Ama kimi insanlar kötülüğünde güzelliğinde derinlerinde yatanları görme kapasitesinde olgun bir ruha sahip oluyor. Her güzelde güzel ruhun olmayacağı gibi her kötünün içinde vicadanın onları gafil avlayacağı gibi.. Maddenin ötesinde görebilmek.
Herkes hayata devam edebilir. Ama bazıları, geride insanlığını bırakarak.
Kötülük Hızlıdır, İyilik Ağırdır was originally published in Türkiye Yayını on Medium, where people are continuing the conversation by highlighting and responding to this story.
