Kırık Aynalar
Photo by Zac Wolff on Unsplash
Bir camın kenarında ömrüm, puslu ve eğri,
Yüzüm yansır; tanımam, kim bu yorgun seyyah?
Zaman, sırtıma saplanmış paslı bir eğri bıçak,
Ne geriye dönerim, ne ileri bir adım atar.
İçimde susmuş çocuklar, bağırsa bile duyulmaz,
Dilsiz dertler, geceyi kıvrandıran çıtırtı gibi.
Gölgesine küsmüş her ışık, her ses bir yalan,
Ve ben, doğruları susturup bekliyorum gibi.
Umarım bu şiir, senin de içinde bir yerlere dokunmuştur. Her yazı ve şiir bir ayna gibi, ben kendime bakarken belki sen de kendi içinde bir yansıma bulursun. Yazdıklarımın senden yankılanması dileğiyle. Eğer bu yolda benimle kalmak istersen, yeni yazılarımdan haberdar olmak için abone olabilirsin.
*Kırık Aynalar* was originally published in Türkiye Yayını on Medium, where people are continuing the conversation by highlighting and responding to this story.
