Uzun zamandır fark ettiğim bir şey var: Kendimle savaşarak hiçbir yere varamıyorum. Ne geçmiş değişiyor, ne hatalarım siliniyor. Hatalar büyümek için birer fırsattır, Bu yüzden son zamanlarda kendimle barışmayı, kendime alan açmayı ve kendime daha şefkatli davranmayı öğrenmeye çalışıyorum özellikle kış aylarında ve yeni yılda bunu yapmaya yavaş yavaş başlıyor gibiyim deneyeceğim. Unutmak yok ama cebimde derslerimle yolculuğa devam etmek var. Aşağıdaki yöntemler, bu yolculukta bana en çok yardımcı olanlar diyebilirim.
- Hislerimi Yargılamadan Kabul Etme
Hislerimi görmezden gelmeye çok çalıştım fakat artık bunun yersiz olduğu kanaatine ulaştım. Hislerimiz bizi biz yapan biricik duygular, ve bu duyguları halı altına süpürmenin aslında ne kadar yorucu olduğunu fark ettiğimden beri sesim çıkar oldu diyebilirim. Öncelikle ‘’Böyle hissetmemeliyim’’ derdim fakat şimdi bana bir şey anlatmaya çalıştığını biliyorum. Öfke,kırgınlık,yalnızlık,pişmanlık…. hepsinin altında bir ihtiyaç var. Bende duygularımı bastırmak yerine onları anlamayı tercih etmeye başladım.
2. Geçmişime Şefkatle Bakmak
Kendimle barışmak kısmında en zorlandığım kısım buydu. Kendime seçimlerime hatalarıma çok fazla yükleniyordum. O anki bilgim, koşullarım neyse onunla hareket ettiğimi kabul etmeyi öğrendim. Keşke demeyi bırakıp aslında ‘’O zaman bilmiyorken bana tecrübe kattı o zamanlar farklıydı’’ demeye başladım. Bu cümle bile beni inanılmaz hafifletiyor.
3. Sınırlar Koymayı Öğrenmek
Sınır koymayı öğrendim en önemlisi buymuş. Eskiden sınırların ne demek olduğunu bilmiyorken şimdi anlıyorum esasen bu bir nezaket formu gibi gelmeye başladı bana. Hem kendime hem de karşımdakine karşı. ‘’Hayır’’ diyememenin ne kadar zor olduğunu bilen biri olarak kaygılarımın ve korkularımın çokça beni yönetmesine izin veren biriydim. Şimdi özsaygımın da arttığını hissediyorum ki bu hem ruhuma hem dışıma yansımaya zamanla başladı.
4. Kendimi Başkalarıyla Kıyaslamayı Bırakmak
Sosyal medya, insanların her daim sürekli bir başarılarını koyup paylaştığı ama asla olumsuzluklarını paylaşmadığı o sanal dopamin platformu. Bir sosyal kaygı, normlar ve binbir türlü baskı ve yarışın olduğu platform. Oraya baktığımda bazen kendimde eksik gördüğüm anlar oluyordu fakat kendime zamanla şunu hatırlattım= Ben bir yarışta değilim, olduğum halimle kendimi ve hatalarımı kabul ediyorum ve kendi hızımda büyüyor ve gelişiyorum. Bu farkındalık beni özgürleştirdi.
5. Kendime Küçük Ritüeller Oluşturmak
Günün içinde bana iyi gelen anlara alan açmaya başladım. Sabah 10 dakika nefes egzersizi uyandığımda biraz yapmaya çalışıyorum, akşam yürüyüşü, sevdiğim bir kitabın birkaç sayfası, yazı yazmak, sıcak bir duş… Bunlar küçük ama ruhumu besleyen şeyler. Kendimle bağımı güçlendiriyor.
6. İç Sesimi Yeniden Eğitmek
Zihnim bazen en büyük düşmanım olabiliyor. Sürekli eleştiren, suçlayan, “yetersizsin” diyen bir iç ses..Ama artık o sesi fark ettiğimde durduruyorum. Kendime şöyle diyorum: “Bu düşünce bana hizmet etmiyor.” Yerine daha gerçekçi, daha nazik bir cümle koyuyorum.
7. Yalnız Kaldığım Anları Tehdit Değil, Şans Görmek
Yalnızlık eskiden beni ürkütürdü. Şimdi ise kendimi tanımak için bir alan olduğunu görüyorum. Yalnız kaldığımda düşüncelerimi takip ediyorum, içimdeki çocukla konuşur gibi kendime yaklaşıyorum. Yalnızlık hala korkuyor aslında bazen o korku beni esir alıyor ama şunu biliyorum, vaktinden önce bir çiçek açmaz ve bir tohum bile toprağın altında yüzeye çıkmak için kırılır. Şuan ki yalnızlığım aslında kendimi öğrenmem ve tanımam için bir fırsat ve bu sayede kendimle olan bağım güçleniyor.
8. Bedensel İhtiyaçlarımı Dinlemek
Kendimi iyi hissetmediğim günlerde bedenime kızmıyorum artık. Eskiden kızardım…Yorgunsam dinleniyorum. Doluysam ağlıyorum. Gerilmişsem hareket ediyorum. Bedenimin bana sürekli mesaj gönderdiğini fark ettim ve onu dinlemeyi bir saygı formu olarak görüyorum.
9. Kendime Zaman Vermek
İyileşmek lineer bir yol değil bu yolda bebek adımı gibi her şey benim için. Bazen iyi hissediyorum, bazen geri düşüyorum. Hatta hala bazen regnesyon yapıyorum fakat şunu biliyorum bu doğal bir süreç. Kendime baskı kurmadan, değişimin zamana yayıldığını kabul ederek ilerliyorum.
10. Kendimi Sevmeyi Öğrenmek
Kendimle barışmanın özünde bu var: Sevmek bazen zor. Kusurlarımla, hatalarımla, sevabımla günahımla…hala da deniyorum ,gelişim alanlarımla birlikte… Kendime iyi davranmayı, kendimi sahiplenmeyi öğreniyorum. Bu yol uzun, bazen yorucu, ama her adım buna değiyor.
Kendimle Barışmak İçin Kullandığım Yöntemler was originally published in Türkiye Yayını on Medium, where people are continuing the conversation by highlighting and responding to this story.
