Kalp, sadece kan pompalayan biyolojik bir organımız değildir. Aynı zamanda duygularımızın, vicdanımızın ve nihai kararlarımızın da alındığı çok kapılı manevi bir odadır.
Bu nedenle, kalbimizi bir sığınak olarak düşünürsek, ona giden yolun da bir dizi aşamadan, geçtiğini fark ederiz. Her bir kapının kilidini açan anahtar, kalbimizin en saf haline ulaşmamız için birer yolu da temsil eder.
Başkalarına değil, öncelikle kendimize dürüst olmak. Duygularımızı maskelememek, zayıflıklarımızı inkar etmemek, hatalarımızı görmezden gelmemek…
Kalbimizin gerçekte ne hissettiğini, ne istediğini ve neye ihtiyacı olduğunu dürüstçe itiraf ettiğimiz an, kilidin açılma sesini duyar ve içeriye doğru ilk adımımızı atarız.
Merhametle çevirdiğimiz anahtar, bizi esir tutan öfke zincirlerini çözer. Bağışlamanın, başkası için değil, kendi kalbimizin özgürlüğü için de atılan bir adım olduğunu anlarız.
İnançla atılan her adım, kalbi küçülten şüphe gölgelerini dağıtır. Sessizliği deneyimleyebildiğimiz an, kalbimizin derinliklerinden gelen bilge sesi de duyabiliriz.
Bu anahtarlar, sadece kilitlere göre değil, içimizdeki engellere ve korkulara karşı da kullanılır. Kalbimizin kilidini açtığımızda, aslında zincirlerimizi de kırmış, ruhumuzun en derin odalarına girmiş ve oradaki sınırsız güç ve huzurla da buluşmuş oluruz.
Kalbimizin anahtarları, birer metal parçasından ibaret değildir.
O anahtarlar kendi içimizde inşa ettiğimiz ve sürekli olarak yeniden şekillendirebileceğimiz odaların da giriş şifreleridir.
Kalbimizin anahtarları elimizde. Hadi kilidini açalım ve o odalara girelim!
KALBİMİZİN ANAHTARLARI was originally published in Türkiye Yayını on Medium, where people are continuing the conversation by highlighting and responding to this story.
