Bölüm Bir: La Isla
Başlarken; aşağıdaki cümleler “Kabuklar Bataklıklar” isimli hikayenin ilk bölümünü oluşturdu. Ana hatları oturmuş, bölümleri dağınık bu hikayenin (ki yaşanmış bir hikaye ve kurgu karışımıdır) ilk bölümünü buradan paylaşmak isterim. Bu cümleleri şimdi o hem bela hem güzellik saçan o adayı özlerken yazıyorum. Umarım bu paylaşım, hikayeyi bir düzene oturtmak için de bir motivasyon olur bana. Keyifli okumalar.
Image via Pinterest
Bugün Koh Rong Adası’na geldik. Yola çıkalı bir ayı geçti. Her ne kadar koca valizimden ve sürekli yer değiştirmekten yorulmuş olsam da, açıkçası henüz eve dönmeye hazır değilim. İki ayımız daha var ve aklımda sürekli şu soru var: Acaba anları kaçırıyor muyum? Burada olduğumuz süreyi daha iyi değerlendirebilir miyim?
Ama ben tek başıma değilim ve sadece kendim için karar alamam.
Bugün adaya gelirken teknede ona benzeyen birini gördüm; bir sokak köpeğine tasma takmıştı. Yüzünde tek bir mimik yoktu, kimseyle konuşmadı. Dünya sadece köpeği ve kendisinden oluşuyor gibiydi. Düşününce, en iyi arkadaşın ve senin için yaratılmış bir evren kulağa hoş gelmez mi?
Sanki tüm adanın o evrenden içeri girmesine o izin vermişti, ama daha fazlasına değil. İnsanlar köpeğinden korkmuş olsa da o bunu hiç umursamadı; kimsenin yüzüne bile bakmadı. Yani hiç kimsenin.
Sonra bir Cambodia birası açtı. Tekne çok hızlı gittiği için içeri su giriyordu; bu yüzden herkes, köpek de dahil, anlık ufak su sıçrayışlarından nasibini alıyordu. Benimse tek düşündüğüm, bu hengâmede o biranın nasıl etrafa püskürmeden açıldığıydı.
O ise yine aynı tepkisizliğiyle çantasından bir havlu çıkardı ve köpeğin üstünü örttü. Yolcuların midesini altüst etme görevini başarıyla yerine getirmiş kaptan iskeleye yanaştığında köpeğini çözdü. Köpek bir anda iskeleye atladı; sonra kendisi yavaşça kalktı ve çıktı. Sanki hiç gelmemişler gibi kayboldular ikisi de.
Köpeğine örttüğü o havlu aslında bir pelerin olmalıydı; ikisini de yosun tutmuş titrek iskeleden bir hayale uçuran.
Sanki yeterince hayali değillermiş gibi.
Gözlerim, uzun süre nafile bir arayışla beyaz, mavi ve plastik dolu adayı taradı; diğer renkler gözümü alıp aklımı dağıtana, pelerinin rüzgârı imgelerini zihnimden savurana kadar aramaya devam ettim.
To be continued…
“Nos vemos en otra vida”
Xoxo Chica
Kabuklar Bataklıklar was originally published in Türkiye Yayını on Medium, where people are continuing the conversation by highlighting and responding to this story.
