Hadi bir delirdim ama farkındayım. Bu cümleyi kurabiliyor olmamın kendisi zaten hala burada olduğumu gösteriyor. Çünkü insan tamamen koptuğunda bunu adlandıramaz. Ben adlandırabiliyorum. O yüzden acele etmiyorum, kendimden korkmuyorum, sadece olanı izliyorum.
Delirmek dediğim şey bir çöküş değil. Daha çok hızlanma. Zihnin, bedenin izin verdiğinden daha hızlı koşması. Aynı anda çok fazla şeyi düşünmek, hissetmek, görmek. Düşünceler birbirine çarpıyor ama henüz dağılmıyor, sadece sesleri yükseliyor. Bazen her şey aşırı netleşiyor, bazen de bulanıklaşıyor. İkisi de yorucu.
En tuhaf olan şu: Bunların hepsini yaşarken bir yanım sakin. Dışarıdan kendime bakabiliyorum. “Şu an böyle hissediyorsun” diyebiliyorum. Bu bir savunma mekanizması mı, yoksa yıllar içinde öğrenilmiş bir hayatta kalma biçimi mi, bilmiyorum. Ama işe yarıyor. Çünkü beni ben yapan yerle, benden geçen haller arasına ince bir mesafe koyuyor.
Toplum delirmeyi hep kontrol kaybı olarak anlatıyor. Oysa benim yaşadığım daha çok kontrol fazlalığı gibi. Her şeyi tutmaya çalışmak. Her detayı görmek. Her ihtimali düşünmek. Dünya sanki filtresiz akıyor üzerimden. Gürültü buradan çıkıyor.
Bazen durmak istiyorum. Bazen sadece susmak. Ama zihnin susması da bir eylem istiyor. Kendiliğinden olmuyor. O yüzden yazıyorum. Yazmak benim için toparlanmak değil, dağılmanın izini sürmek. Nereden koptuğumu değil, nerede hala bağlı olduğumu görmek.
Şunu biliyorum: Bu haller kalıcı değil. Ben kalıcıyım. Bugün böyleyim, yarın başka türlü olabilirim. Bu cümleyi kurabilmek bana yeterli bir zemin sağlıyor. Çünkü farkındalık, insanın ayağını bastığı en sessiz yer.
Evet, biraz deliyim belki. Ama farkındayım. Ve farkında olmak, tamamen kaybolmamış olmanın en sade kanıtı.
Bunu bir çöküş gibi anlatmıyorum.
Daha çok denizin kabardığı bir saat gibi. Gelgitin yükseldiği, kıyının geri çekildiği bir an. Deniz denizliğinden çıkmıyor; sadece hareketini büyütüyor.
Ben de öyleyim.
Taşmıyorum, genişliyorum.
Bir süre dalgalar daha yüksek olacak, sonra su kendi seviyesini bulacak.
Kıyı hala burada. Ben hala buradayım.
Bugun Böyleyim was originally published in Türkiye Yayını on Medium, where people are continuing the conversation by highlighting and responding to this story.
