Geçenlerde Marmaris’e gittim. Ama bildiğiniz otellerden birinde değil; doğanın kalbinde, bir dağ evinde kaldım. Beton duvarların sıkıcı havası yerine, ahşabın sıcak kokusu, sabahları cırcır böceklerinin, kuşların cıvıltısının ve horozların ötüşünün eşlik ettiği o büyüleyici uyanış… Ve en güzeli de bahçedeki masada arıların kanat çırpışları eşliğinde edilen kahvaltılar. Arıları izlerken ister istemez Kur’an-ı Kerim’de “Nahl” adıyla anılan ve bizzat arıya işaret eden sure geldi aklıma. Sayfaları çevirip mealini tekrar okudum. Sonra düşündüm: Arılar üzerine yazmadan köşemi kapatmak olmaz. Çünkü onlar sadece doğanın bir parçası değil, adeta bir mucize.
