Gözlerini çevirme benden.
Bende saklı tüm geçmişin;
tüm yaraların, tüm sevgilerin,
tüm olup biten.
Bak gözlerime,
tut ellerimi;
hissetmelisin kendini yeniden.
Sen benden ibaretsin,
ben senden.
Benim seni hissettiğim kadar varsın,
ben hissettiklerinden.
Sen bu yeryüzünün
en kayıp canlısısın.
Ben var olamayışı
hissedenim en derinden.
Ne ben kaçarak var olurum senden,
ne sen keşfedilirsin benden uzakta.
Biz bu dünyanın
en savruk yolcusuyuz;
yalnızca birbirimizle
buluruz yolu yeniden.
Dön bana şimdi,
bak bir daha
en derinlerden.
İnsan, insan olduğu kadar varsa;
sen, ben seni gördükçe varsın,
ben, sen bana baktıkça.
Kaçıp gittiğin kuytularda
bulamazsın
başka bir ayna.
Bana bak.
Beni gör artık.
Ne oldu,
ne zaman bu denli
koptu birbirinden insanlık?
Ne zaman bir olan ruhu
parçalara bölündü milletimin?
Ne zaman fikirler böldü bütünlüğünü
yedi cihanın
bölemediği ülkemin?
Bak bana,
duy beni.
Ben seni sevmeliyim,
sen beni.
Kaçma,
kavgaya tutuşma benimle.
Birbirimize düşersek
unuturuz
bizi bize düşüreni.
Yeniden bulmalıyız
anlamını tek yürekliliğin.
Yeniden bağlamalı
bu toprak
bizleri.
Gözlerimle izledim,
kollarımla sardım seni.
Bir anlam yaratılacaksa eğer,
ruhunu vereceğiz:
bir sen,
bir ben.
Yeniden insanlığımızı bulacaksak,
yeniden vatan yapacaksak toprağı,
bunu
bir sen yapacağız,
bir ben.
M. Leyla Özdoğan
17.12.2025
Ayna was originally published in Türkiye Yayını on Medium, where people are continuing the conversation by highlighting and responding to this story.
