Google yokken, yemek blogları bile ortada değilken annelerimizin en güvenilir bilgi kaynağı o kalın kapaklı, kenarları yağ lekeli, sayfaları muhallebi kokan tarif defterleriydi. Her sayfasında başka bir hikâye, başka bir el yazısı, başka bir mucize vardı.Kiminde “Şükran’ın günde yaptığı poğaça”, kiminde “Genç kız rüyası” yazardı…Bazı tariflerin adı uydurma, bazılarıysa tamamen duygusal sebeplerle konulmuştu.İşte mutfak tarihimizin en samimi, en yaratıcı ve en komik tarif isimleri!
